Wat als hij weer uitvalt?

Een hond valt in 90% van alle gevallen uit omdat hij angstig is. Angst voor het onbekende, angst voor de hond waar hij eerder door is aangevallen of die op hem lijkt. Vaak is dan de strategie: De aanval is de beste verdediging. De hond ervaart dat het uitvallen effect heeft: die enge hond, postbode of bezoek stopt met dichterbij komen.
Maar achter die angst zit een gevoel. Een emotie. En als dat gevoel anders wordt, minder heftig, minder hoge hartslag, minder stresshormonen dan wordt de hond kalmer. En zal hij minder uitvallen.

Hoe dichter je hond bij die spannende prikkel komt hoe hoger de spanning wordt. Of het nu om positieve of negatieve opwinding gaat, maakt niets uit. Als de spanning oploopt, loopt het cortisol (stresshormoon) op en loopt de stress-emmer uiteindelijk over. Je hond kiest dan (onbewust) voor vluchten, vechten, verstarren of rondjes rennen. Geen van de vier wil je. In geen van de vier gevallen leert je hond ook maar iets, behalve overleven.

Neem de tijd. Ga je hond filmen als hij lekker rondscharrelt in je tuin of speelt en nog niet te opgewonden is. Kijk zonder te veroordelen, observeer en leer zijn lichaamstaal te lezen en te begrijpen. Want als je jouw hond kunt lezen en weet wat hij bedoelt dan kun je hem ook helpen en worden jullie wandelingen weer relaxte wandelingen.
Wil je meer weten over de taal van de hond?
Lees dan: Kalmerende Signalen – Turid Rugaas en Doggietaal – Lili Chin.

Ja, neem gerust beloningsvoertjes mee, maar alleen voor de hoogtepunten. Bijvoorbeeld als je hond niet uitvalt en je had dat (eigenlijk) wel verwacht. Of je hond bekijkt rustig een hond op afstand in plaats van te blaffen. Door je voerbeloning versterk je jouw stembeloning (braaf of goed zo). Maar nogmaals: gebruik het incidenteel en alleen op hoogtepunten.

Tip: Neem op je wandelingen altijd een zacht, lang speeltje mee. Wat je jouw hond kan geven als je even stil staat om met iemand te praten of ergens gaat zitten. Door ergens op te knabbelen wordt je grote vriend rustiger. Ga niet zelf met hem spelen, daar wordt hij vaak alleen maar drukker van.

Door stil te staan en te kijken, geef je jouw hond de kans zijn omgeving te verkennen.
Hij krijgt de tijd in te schatten of de naderende prikkel oké is
of dat het een gevalletje twijfel is.
Door je hond te laten kijken en snuffelen geef je hem de
kans de prikkel(s) te onderzoeken.
Op een veilige afstand, die afstand waar hij nog rustig is
en in staat is te leren.

Tip: Let op dat het geen staren wordt. Staren is in de hondentaal niet beleefd en de spanning loopt bij beide partijen op

Dit zijn terechte vragen. Maar een hond (net als een mens) leert niets als hij té opgewonden is. Zijn stress-emmer loopt over, de prikkels van buiten komen te veel binnen.
Je hond is dan niet meer in staat te leren, doet maar wat, is aan het overleven. Hij moet eerst kalmer worden. Dan is hij weer in staat om te leren. Je moet dus op die afstand van de prikkel gaan staan waar je hond niet meer hangt in de lijn, blaft of staart. Daar kan hij rustig bijkomen en vanaf die veilige plek in alle rust zijn prikkel observeren.

Hoe dichter de prikkel nadert, hoe hoger de spanning wordt. Kun je niet weg dan kan je (als noodoplossing) naast of over je hond gaan staan en draait hem met de rug naar de prikkel toe. Natuurlijk wil hij dan maar 1 ding; omdraaien, kijken en de boel regelen. En dat is nou net wat je niet moet toestaan. Door hem zo vast te houden met de rug naar de prikkel, dat hij niet kan kijken, kun je hem door dit soort lastige situaties heen loodsen.